புலவிநுணுக்கம் - Feigned anger

 


பெண்ணியலார் எல்லோரும் கண்ணின் பொதுஉண்பர்
நண்ணேன் பரந்தநின் மார்பு.
I shrink to clasp you bosom lewd
To the gaze of all ladies exposed.        1311

ஊடி யிருந்தேமாத் தும்மினார் யாம்தம்மை
நீடுவாழ் கென்பாக்கு அறிந்து.
He sneezed while we went on sulking
Expecting me to say "live long".        1312

கோட்டுப்பூச் சூடினும் காயும் ஒருத்தியைக்
காட்டிய சூடினீர் என்று.
"For which lady?" she widely cries
While I adorn myself with flowers.        1313

யாரினும் காதலம் என்றேனா ஊடினாள்
யாரினும் யாரினும் என்று.
"I love you more than all" I said
"Than whom, than whom?" she sulked and chid.        1314

இம்மைப் பிறப்பில் பிரியலம் என்றேனாக்
கண்ணிறை நீர்கொண் டனள்.
"In this life we won't part" I told
Her eyes at once with tears were filled.        1315

உள்ளினேன் என்றேன்மற்று என்மறந்தீர் என்றென்னைப்
புல்லாள் புலத்தக் கனள்.
I said "I thought of you". She left
Her embrace crying "Oft you forget".        1316

வழுத்தினாள் தும்மினே னாக அழித்தழுதாள்
யாருள்ளித் தும்மினீர் என்று.
I sneezed; she blessed; then changed and wept
"You sneezed now at which lady's thought?"        1317

தும்முச் செறுப்ப அழுதாள் நுமர்உள்ளல்
எம்மை மறைத்திரோ என்று.
I repressed sneeze; she wept crying
"Your thoughts from me you are hiding".        1318

தன்னை உணர்த்தினும் காயும் பிறர்க்குநீர்
இந்நீரர் ஆகுதிர் என்று.
I try to coax her and she remarks
"Your coaxing others thus this marks".        1319

நினைத்திருந்து நோக்கினும் காயும் அனைத்துநீர்
யாருள்ளி நோக்கினீர் என்று.
I think and gaze at her; she chides:
"On whom your thought just now abides?"
1320