நடுவின்றி நன்பொருள் வெஃகின் குடிபொன்றிக்
குற்றமும் ஆங்கே தரும்
Who covets others' honest wealth
That greed ruins his house forthwith. 171
படுபயன் வெஃகிப் பழிப்படுவ செய்யார்
நடுவன்மை நாணுவர் பவர்
Who shrink with shame from sin, refrain
From coveting which brings ruin. 172
சிற்றின்பம் வெஃகி அறனல்ல செய்யாரே
மற்றின்பம் வேண்டு பவர்
For spiritual bliss who long
For fleeting joy commit no wrong. 173
இலமென்று வெஃகுதல் செய்யார் புலம்வென்ற
புன்மையில் காட்சி யவர்
The truth-knowers of sense-control
Though in want covet not at all. 174
அஃகி அகன்ற அறிவென்னாம் யார்மாட்டும்
வெஃகி வெறிய செயின்
What is one's subtle wisdom worth
If it deals ill with all on earth. 175
அருள்வெஃகி ஆற்றின்கண் நின்றான் பொருள்வெஃகிப்
பொல்லாத சூழக் கெடும்
Who seeks for grace on righteous path
Suffers by evil covetous wealth. 176
வேண்டற்க வெஃகியாம் ஆக்கம் விளைவயின்
மாண்டற் கரிதாம் பயன்
Shun the fruit of covetousness
All its yield is inglorious. 177
அஃகாமை செல்வத்திற்கு யாதெனின் வெஃகாமை
வேண்டும் பிறன்கைப் பொருள்.
Against covetousness - The mark of lasting wealth is shown
By not coveting others' own. 178
அறனறிந்து வெஃகா அறிவுடையார்ச் சேரும்
திறன்அறிந் தாங்கே திரு.
Fortune seeks the just and wise
Who are free from coveting vice. 179
இறல்ஈனும் எண்ணாது வெஃகின் விறல்ஈனும்
வேண்டாமை என்னுஞ் செருக்கு
Desireless, greatness conquers all;
Coveting misers ruined fall. 180